– ΔΗΜΗΤΡΗΣ Μπάσης: «Χαίρομαι πάρα πολύ που είμαι εκεί, με αυτά τα παιδιά…». Ναταλία Γερμανού: «Και χαίρομαι κι εγώ που χαίρεσαι!». Αμ εγώ δεν χαίρομαι, που έχουμε μια τηλεόραση μες την καλή χαρά;
– ΟΤΑΝ δεν είναι καλή δε, η χαρά ειναι ναρκισσιστική. Χαίρονται δηλαδή, οι τηλεπερσόνες μεταξύ τους στην ιδέα ότι είναι τόσο σημαντικές, ώστε αφορά όλους εμάς τους υπόλοιπους το τηλεοπτικό πινγκ πονγκ που τρέφει και συντηρεί τις προσωπικές κόντρες τους. Θέλει η αυτοαναφορικότητα να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει.
– ΕΙΝΑΙ κωμωδία δράσης έξι επεισοδίων, λέγεται «Κακές ιδέες», χρειάστηκε περίπου έξι χρόνια για να ολοκληρωθεί και φιλοξενεί ένα λαμπρό καστ ηθοποιών. «Στη σειρά που έγραψα εγώ, ο βασικός χαρακτήρας –εντελώς συμπτωματικά- είναι αυτός που υποδύομαι εγώ…», αποκάλυψε ο Διονύσης Ατζαράκης, το γένος Παπακαλιάτη.
– «ΔΥΣΤΥΧΩΣ δεν μπόρεσα ποτέ να κάνω το εμπορικό, που λέμε, θέατρο», εξήγησε ο Χρήστος Λούλης, «το οποίο αποφέρει και πιο πολλά χρήματα. Απλά για να πάρεις πιο πολλά χρήματα, πρέπει να παίξεις και πιο πολλούς μήνες. Κι εγώ δεν μπόρεσα ποτέ να παίξω πολλούς μήνες μια παράσταση, γιατί μετά από τρεις μήνες το πολύ, στερεύω. Μου στεγνώνει, νιώθω ότι κάνω κάτι μηχανικά, γίνεται φάμπρικα».
– «ΤΩΡΑ αυτό που κάνω σαν προγραμματισμό του μέλλοντος, είναι να φτιάχνω το πρόγραμμά μου έτσι, ώστε να έχω ποιοτικό ελεύθερο χρόνο, που τον επενδύω στην οικογένειά μου και στα πράγματα που αφορούν εμένα προσωπικά». Ο Δημήτρης Κουρούμπαλης απενοχοποιεί -και ευτυχώς- τον ελεύθερο χρόνο ως αυτοφροντίδα και άρα ως προτεραιότητα.
– «ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ χρόνια οι νεότερες γενιές έχουν μπει πολύ δυναμικά σε αυτό», είπε ο Κώστας Μπερικόπουλος για την αυξανόμενη θεατρική τάση να παίζονται έργα που αφορούν άμεσα τη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα. «Κάποιοι το χαρακτηρίζουν και υπερβολικό. Αλλά θεωρώ ότι έτσι πρέπει να γίνει. Ετσι πρέπει να γίνει, μέχρι να ισορροπήσει η κατάσταση. Μέχρι να βρεθεί δηλαδή, η ισορροπία».
– ΝΑΝΣΥ Ζαμπέτογλου: «Εχεις πάντα στο μυαλό σου ότι “το κοινό ήρθε γιατί μ’ αγαπάει”; Πάνω στη σκηνή πάντα αισθάνεσαι αυτή την ασφάλεια του “κάτω οι άνθρωποι μ’ αγαπούν, δεν θέλουν να με κρίνουν”;». Ελευθερία Αρβανιτάκη: «Εχω άγχος».
